Fińskie przedsiębiorstwa St1 (paliwa, stacje benzynowe), Green Fuel Nordic (biorafinerie), Vapo (bioenergia), Fortum (koncern energetyczny) oraz UPM (koncern drzewno-papierniczy) planują budowę biorafinerii do produkcji biopaliw stosowanych w transporcie.
Dyrektywa w sprawie energii odnawialnej zakładająca użycie co najmniej 10% energii odnawialnej w transporcie do roku 2020 spowodowała boom na budowę biorafinerii. Obecnie realizowane lub planowane są projekty o wartości ok. 1 mld EUR.
Według Państwowego Centrum Badań Technicznych VTT, jeśli planowane projekty zostaną zakończone, to produkcja biopaliw w Finlandii zwiększy się do prawie 1 mln ton rocznie, co pokryje 12-20 % zapotrzebowania na paliwa. Oczekuje się, że nowe produkty wejdą na rynek za 2 – 5 lat.
Firma St1 planuje budowę sieci zakładów produkujących bioetanol, które osiągną zdolność produkcyjną 300 mln litrów rocznie do 2020 r. Planowany zakład w miejscowości Kajaani na północy Finlandii rozpocznie produkcję paliwa bioetanolowego z trocin na potrzeby transportu w 2015 r.
Green Fuel Nordic z kolei prowadzi prace budowlane przy biorafinerii w miejscowości IIsalmi we wschodniej Finlandii, która będzie produkować płynne, nisko emisyjne i bezsiarkowe bio oleje z biomasy leśnej. Państwowa firma Vapo otrzymała grant w wysokości 88,5 mln EUR na budowę zakładu w Kemi w płn. Finlandii, który będzie produkować biodiesel. Przyznana alokacja to część realizacji programu inwestycyjnego Unii Europejskiej w dziedzinie innowacyjnych technologii niskoemisyjnych NER300.
Również Fortum i UPM posiadają w swoich planach budowę nowych biorafinerii w Finlandii.
Biopaliwo – paliwo powstałe z przetwórstwa biomasy ? produktów organizmów żywych np. roślinnych, zwierzęcych czy mikroorganizmów.
Przyczyny
Prace nad biopaliwami zaczęto prowadzić bo obawiano się:
niestabilności Bliskiego Wschodu
globalnego ocieplenia pod wpływem wzrostu stężenia dwutlenku węgla w atmosferze
Rodzaje biopaliw
Wyróżnia się biopaliwa:
stałe – słoma w postaci bel lub kostek albo brykietów, granulat trocinowy lub słomiany ? tzw. pellet, drewno, siano i inne przetworzone odpady roślinne;
ciekłe – otrzymywane w drodze fermentacji alkoholowej węglowodanów do etanolu, fermentacji butylowej biomasy do butanolu lub z estryfikowanych w biodiesel olejów roślinnych (np. olej rzepakowy) czy etanol z kukurydzy – jedyne biopaliwo produkowane w Stanach Zjednoczonych na skalę przemysłową;
gazowe:
powstałe w wyniku fermentacji beztlenowej ciekłych i stałych odpadów rolniczej produkcji zwierzęcej (gnojowica, obornik, słoma etc.) – biogaz;
powstałe w procesie zgazowania biomasy – gaz generatorowy (gaz drzewny).
Produkcja biopaliw z glonów jest najbardziej wydajna. Znane są metody wykorzystania do tych celów terenów pustynnych. Wzbogacana w CO2 woda przepływa w foliowych zbiornikach, które eliminują jej parowanie. Półproduktem glonowej hodowli jest białko i O2. Efektywność glonów jest 30 x większa niż jakiegokolwiek innego rodzaju pozyskiwania paliwa. Departament Energii USA oszacował, że do pokrycia obecnego zapotrzebowania USA na paliwa wystarczy uprawa glonów na biopaliwo na powierzchni 15 tys mil2 (ok. 39000 km?). Paliwo glonowe stanowi tzw. biopaliwo 3 generacji.
Bada się możliwość użycia do produkcji biopaliw organizmów zmodyfikowany genetycznie. Np. Jay D. Kasling zmodyfikował pałeczkę okrężnicy tak aby produkowała olej fotoautotroficznie i wydzielała go na zewnątrz komórki. W 2013 roku naukowcy University of Georgia opracowali również metodę produkcji związków organicznych, w tym także prekursorów paliw, przy pomocy ciepłolubnej bakterii Pyrococcus furiosus, która wytwarza je bezpośrednio z atmosferycznego CO2.
Wykorzystanie
W 1979 roku w Stanach Zjednoczonych wyprodukowano 190 mln litrów etanolu z kukurydzy. W 2010 wartość ta wynosiła 50 mld litrów. Environmental Protection Agency planowała, że do 2011 roku produkcja etanolu z celulozy ma wynosić 378 mln litrów na rok. W 2010 roku zmieniono prognozy na 25 mln litrów. W 2010 roku dopłaty do produkcji biopaliw w Stanach Zjednoczonych wyniosły 5,68 mld dolarów.
Wydajność
Etanol pozwala uzyskać 2/3 energii jaką daje benzyna.
Wady i zalety
Używanie biopaliw służy zmniejszeniu uzależnienia od ropy naftowej.
Metody produkcji biopaliw wytwarzanych z oleju rzepakowego, zbóż uprawnych oraz trzciny cukrowej na polu powstałym po wykarczowaniu lasu tropikalnego są poddawane krytyce. Równocześnie jednak taka metoda produkcji jest najbardziej rozpowszechniona dzięki subsydiowaniu uprawy biopaliw przez państwa. W 2012 roku ponad połowa kukurydzy w USA i 60% rzepaku w Unii Europejskiej było produkowane z przeznaczeniem na biopaliwa.
Według niektórych szacunków produkcja i spalanie biopaliwa daje gorszy bilans energetyczny i ekologiczny niż przy produkcji i spalaniu paliw kopalnych (degradacja środowiska związana z wzrastającym areałem upraw, duże zużycie nawozów sztucznych, nieracjonalna gospodarka produktami roślinnymi).
Ten ostatni aspekt jest podnoszony przez organizację Action Aid, która zarzuca państwom narzucającym obowiązek dodawania biokomponentów do paliw oraz dopuszczających import ich z krajów trzecich pogłębianie nędzy i głodu w krajach Trzeciego Świata w wyniku produkcji paliw zamiast żywności. Badania przeprowadzone na podstawie danych z lat 1989-2007 przez W.K. Kellogg Long Term Ecological Research sugerują, że uprawa roślin pod biopaliwa jest o 36% mniej efektywna energetycznie niż w celu produkcji żywności. Podobnie wnioski płyną z raportu opublikowanego w 2011 roku przez Bank Światowy i WTO. Pojawiają się też głosy, że produkcja biopaliw przyczynia się do wzrostu cen żywności w Stanach Zjednoczonych.
Biopaliwa w Polsce
Obowiązek dodawania biokomponentów do paliw nałożyła ustawa z dnia 2 października 2003 roku o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych. Ustawa ta zabraniała wolnego rynku na biopaliwa. Rozdz. 5 art. 1.1 nakładał karę 3000 zł na kogokolwiek kto bez zezwolenia chciałby (także na własne potrzeby) wytworzyć biodiesel. Nakazywała też produkcję biopaliw, nawet gdyby to było nieopłacalne ekonomicznie oraz czasowo zabraniała importu. Zgodnie z literą ustawy, producent biopaliw to osoba fizyczna lub prawna, która posiada koncesję na wytwarzanie lub obrót paliwami ciekłymi, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. ? Prawo energetyczne.
Od dnia 1 stycznia 2007 obowiązuje ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Umożliwia produkcję biopaliw zarejestrowanym rolnikom indywidualnym, jednakże w ograniczonej ilości 100 l/ha lub w energetycznym ekwiwalencie innego paliwa np. gazowego.
źródło: Ekogroup – Ekologia i Recykling
Dodaj komentarz